Contrast

En dan ben je er. Drieëndertig graden in de schaduw, kom daar in Nederland maar eens om! Bovendien loopt de economie in Santiago op rolletjes: binnen vijf minuten zijn we in het juiste transferbusje gezet en op weg naar ons gastgezin. Onderweg zien we glimmende snelwegen en blinkende auto´s. Maar als je goed kijkt, vallen de slechte wijken die je passeert je wel degelijk op. Later, op een terrasje in de schaduw van Santiago´s beste wijk, tellen we dure auto´s. We houden de tel niet bij. Maar de voorruiten van de dikke Dodges, spiksplinternieuwe Mercedessen en de enorme Cadillacs worden dan wel weer bij het stoplicht gewassen door een kerel die daar zijn gezin mee onderhoudt. Ook in de stad zelf zien we later op de dag het grote verschil tussen arm en rijk. Of eigenlijk tussen arm en ´normaal´, want echt heel rijk zien we hier ook niet. Nicolas, het kleinzoontje van onze gastvrouw, plonst de hele middag rond in het prive-zwembadje in de tuin. Op het Plaza del Armas zwemmen, drijven en plonzen de Indiaanse kindertjes in een fontein. Op de drukke winkelstraat ligt een meneer zonder benen ergens op zijn buik met leeg bakje voor zich te wachten op een bescheiden bijdrage. En terwijl wij genieten van een welverdiend biertje op een terrasje in de schaduw, wandelt een klein meisje van hooguit vijf jaar langs ons tafeltje en vraagt om geld. Voor we het doorhebben, loopt ze alweer door. Maar als ik haar aandacht trek en vraagt of ze honger heeft, lust ze best een ijsje.