Zaklopen

Nou, jullie kennen ons goed! Maar liefst 63% van jullie denkt dat we een lift hebben genomen. En dat klopt! Liever lui dan moe lieten wij ons prinsheerlijk naar El Chalten vervoeren door een alleraardigste vrachtwagenchauffeur. En hoewel we ons op dat moment natuurlijk ontzettende watjes hadden moeten voelen, vonden we onszelf juist ont-zet-tend stoer. Het was dan ook echt zo´n Peking Express-lift: al je spullen, inclusief fietsen achterin de bak hijsen waar de resten grind nog in zaten, vervolgens jezelf erachteraan, helemaal leuk!



De felicitaties dus aan alle goede inzenders! Helaas kunnen we niet meer zien wie allemaal het juiste antwoord hebben gepost. Daarom drinken we vanavond een biertje op de gezondheid van jullie allemaal! In El Chalten, toeristisch expeditiestadje in wording. Geen romantische bergplaatjes hier, wel veel bouwwerkzaamheden en stofwolken! Zie hieronder een representatieve weergave van de hoofdstraat...



De afgelopen dagen liepen we met een rugzak door het Nationaal Park Los Glaciares. Dat leverde onvoorstelbaar mooie vergezichten op. Het spijt ons echt, we weten dat jullie allemaal in de kou en in de regen elke ochtend door de file weer een dag naar kantoor moeten. We weten dat jullie nog drie, vier, vijf maanden moeten wachten tot de volgende vakantie. We weten het, we weten het. We doen het ook echt niet met opzet. Maar het is hier nu eenmaal zo ongelooflijk mooi dat je bijna geen lelijke foto´s kunt maken... Dus met excuses aan alle werkpaarden en kantoortijgers, hier komen ze!









Maar ter troost: het lopen met zo´n zak op je rug levert niet alleen deze mooie plaatjes op, maar ook:



- een zere rug (Ube)
- een zere achillespees (Nicole)
- zere schouders (Ube & Nicole)
- zere benen (Ube & Nicole)
- zere heupen (Nicole)
- zere voeten (Ube & Nicole)

Daarnaast kende de legale kampeerplaats slechts de volgende twee faciliteiten:

1.
Stromend water. In de rivier. Direct van de gletscher af. Temperatuur: 0,001 graden. Ga je daar maar eens lekker in douchen!

2.
Een latrine. Omwille van de hygiëne op dit weblog hebben we daar geen foto van gemaakt. Maar mocht het kantoorleven je even teveel worden: Ube ging bijna van zijn stokje toen hij het ding uittestte...

Dat jullie niet denken dat het hier alleen maar leuk is. Bovendien gaan we de komende dagen echt verschrikkelijk afzien. Morgenochtend vertrekken we over 37 km slechte ripio naar het Lago del Desierto. Daar vaart hopelijk een boot die ons naar de andere kant van het meer kan overzetten. Daar wacht dan weer de Argentijnse douane om ons uit te checken. Dan mogen we 7 lange kilometers klunen over een of ander door de regen uitgesleten geitenpad waar je met je fiets eigenlijk helemaal niet doorheen kunt tot je bij de Chileense douane belandt. Daar begin je aan een hopeloze nieuwe ripioweg die je naar de volgende boot brengt die hopelijk ook vaart. Iedereen die we hierover hebben gesproken, waarschuwt ons voor deze tocht. Over de 7 km geitenpad deden twee ogenschijnlijk zeer fitte Chileense mannelijke fietsers al drie, vier uur... Kortom: geniet van je verwarmde kantoor en log binnenkort nog eens in voor mooie modderige foto´s van ons. We hopen aan het eind van de tweede boot te kunnen internetten, dat zou op zijn vroegst over een kleine week zijn! Hasta luego!