Dus na een dag of wat begonnen wij het klimmen ook leuk te vinden. Eigenlijk, best, een klein beetje! En zo haalden we -naast ons kluundiploma van een paar weken geleden- vandaag ons klimdiploma! Van Villa Cerro Castillo naar Coyhaique kom je de ´Paso del Diablo´ tegen. De naam zegt genoeg! Langs een heleboel mooie haarspelden
en enkele waarschuwingsborden die niet elke automobilist heel goed heeft gezien
klimmen we van 400 naar 1120 meter. Rustig, zo langzaam als we kunnen. Drie, vier, vijf kilometer per uur. In onze allerlaagste versnelling. Maar wel zeker! En dan zijn we er! Onze hoogste pas ooit gefietst. Niet slecht toch, voor een paar plattelanders?
De afdaling was spectaculair: 15 kilometer vals plat omlaag, met een snelheid van zo´n twintig, dertig kilometer per uur zonder bijtrappen, dwars door alweer een Nationaal Park. En toen we ´s avonds op de camping in datzelfde Nationaal Park stonden, brachten de Wemeldingers Janet en Frank ons een flesje wijn. En toen we dat gevieren soldaat maakten naast het verse kampvuur, kwam er een 2CV het terrein opgeprutteld. Met Nederlands kenteken. En rolden daar de Rotterdammers Inge en Jurgen uit.
En zo zaten we even later met zes Hollanders bij het kampvuur, stoere reisverhalen uit te wisselen en dikke pret te hebben. Reizen is echt superleuk!!!
6 opmerkingen:
Hee Klimgeiten,
En thuis maar denken dat 600 hoogtemeters echt veels te veel is, nog een paar weken verder en het kunnen er 800 tot 1000 worden. Jullie vakantie is echt zoveel anders als de mijne qua beschrijving, maar zeker even tof.
Nu de rest nog lezen, en dan eten koken en de vrouw op de trein zetten. Morgen eerste werkdag (en nog wel last van de Pfeiffer).
Vergeet niet om Goed (paso del diablo voor julder) met Kwaad (duinen bij Dishoek voor mij) te combineren,
Adriaan Coppoolse.
Dag Nicol en Ube, op deze zonnige maandag met koude wind even kletsen. Voor mij erg leuk jullie te volgen want het geeft weer een vakantie gevoel. Op de foto's geen bleke koppies meer en ik lees dat de konditie prima is. Daar hadden we het over in Puerto Natales, in die eet tent op de hoek. Vandaag is Frans de rest van de foto's komen brengen, mijn foto toestel happerde na 2.5 week. De woestijn is ook prachtig en fotogeniek. Lekker verder fietsen, groet Joke
He hoi daar!
had alweer een paar dagen (of langer) niet jullie blog gelezen, maar dat is niet bij te houden zeg!
Waar zijn al die computers en het internet in die ruige natuur, wildparken en campings bij de boer? Ik heb op jullie foto's nog geen huis, stadje of dorpje gezien???
Hoe doen jullie dat nou??
Het was in ieder geval weer spectaculair om te lezen en zien.
En ik verlang ook wel naar de zon: zeker omdat ik gisteren kletsnat geregend van de enorme hagel die met windkracht zeven (of meer) mijn gezicht doorkliefde en ik met 5 meter per minuut op mijn fiets vooruit ging op weg naar huis. Mijn wanten waren vanochtend nog steeds nat.
Nog onwijs bedankt voor je lieve sms nicole: echt heel erg leuk.
Hier is het redelijk rustig en geen stress te bekennen: vraag me af en toe af hoe ik de dag gevuld krijg en dan is het jammer dat er niet een gezellige kletstante tegenover je zit om ns ff lekker over het leven te filosoferen.
Maar goed: het groene intranet is live en hierbij introduceer ik je...
... nou ik wilde je dus het Groene Mannetje sturen, maar dat gaat niet... Helaas.
Maandag is kick-off van huisstijl, positionering en reclamecampagne door Jeroen de Haas.
En verder... ach, het leven gaat zo zijn gangetje. NOg geen vakantieplannen en verder zie ik wel weer.
He groets van mij.
doei!
HOLA nicole y Ube
Estamos otra vez en mi pueblo y el pueblo de tu padre el esta aqui tambien en la officina de turismo junto con ELENA,
Saludamos y bon vieaje un albrazo de nosotros y tu padre estaba en las montanas con bicicletta.
ADIOS
Hoi nicole en ube,
We hebben lang niets laten horen. Sorry. We volgen jullie reis op gezette tijden en het is werkelijk iets om jaloers op te worden.
Fantastisch (behalve waarschijnlijk de uitputtingsslag bij het klimmen, alhoewel jullie die nu ook onder de knie gaan krijgen lees ik).
Zo ontzettend veel gezien en beleegd. ja, reizen is echt geweldig. Nog heel veel plezier en we hopen snel weer even een berichtje te plaatsen.
Groetjes Hella, William en Guy
Hoi Ube en Nicole,
Het is prachtig om te lezen dat jullie nagenoeg hetzelfde traject hebben gedaan als ons. Wij zijn Mark en Jolanda, oftewel Paling en co. Wij zijn in eind November in Rio Gallegos begonnen en gaan half mei vanuit B Aires weer terug.
We hebben jullie blogadres gekregen van Christel en Robin, die ons veel waardevolle informatie hebben verschaft zowel voor als tijdens onze reis. Jullie zullen ook merken dat hoe groter de totaalafstand wordt, jullie ook een steeds grotere vraagbaak voor anderen worden.
Voorlopig maar lekker genieten van al dat moois nu en in het vooruitzicht (zeker weten!!)
Groetjes uit Salta.
Mark en Jolanda
(www.palingenco.waarbenjij.nu)
(jolanmark@gmail.com)
Een reactie posten