Pruttelen en roken

Als je in San Pedro bent, is het een absolute must om de Tatiogeisers te bezoeken. Het gebied noord en noordoost van het stadje kent een enorme vulkanische activiteit en als de lava in aanraking komt met ondergrondse riviertjes zoekt de stoom zich een weg. Een spectaculair veld vol geisers op een hoogte van 4350 meter is het gevolg. Je moet er wel vroeg je bedje voor uit, want de geisers werken alleen in de ochtend. Om vier uur stonden we dus al op het busje te wachten, maar dan heb je ook wat!

Helaas voor ons gold ook dit keer dat goedkoop en duurkoop hetzelfde waren. De goedkoopste organisator van het dorp had een ontzettend gare Mercedes Sprinter uit zijn rek gekozen om de berg mee op te gaan. Al in San Pedro hoorden we een onheilspellend gereutel onder de bus vandaan komen. Ergens tussen de 3000 en 3500 meter hoogte bogen de chauffeur en gids zich gebroederlijk onder het busje, maar konden ze er geen kaas van maken. Rond de 4000 meter werd het echter glashelder: de versnellingsbak was volledig, maar dan ook volledig aan gort gereden. De bus kwam geen centimeter meer vooruit. Maar gleed tot grote schrik van de aanwezigen nog wel achteruit, de berg weer af. Dan maar een dikke steen achter de achterwielen gelegd en gewacht op twee vervangende busjes. Zonder meer gezellig, want de zes Braziliaanse motorrijders (m/v) zorgden voor een prima ambiance. Bovendien deelde de gids gretig cocablaadjes uit, zodat ook op die manier de pijn en de eventuele gevolgen van de hoogte werden verzacht. En deelde een van de dames haar meegenomen plaid met ons, zodat het ook met de kou uiteindelijk nog best meeviel!



Na twee uur kleumen konden we dan eindelijk weer verder, op naar de geisers! De Mercedes Sprinter bleef achter in het goede gezelschap van een monteur...



Lang na zonsopgang (dat is het magische moment waarvoor je dus om half vier uit je warme slaapzakje bent geklommen...) arriveerden ook wij als een soort van spuit elven bij de geisers. Maar ons hoorde je niet klagen: spectaculair mooi. En omdat we zo laat waren, hadden we ze mooi helemaal voor onszelf alleen!







Rond een uur of tien zijn de geisers uitgespoten. Dat heeft iets te maken met de buitentemperatuur, het fijne begrijpen wij daar helaas ook niet van. Maar dan hoef je nog niet weer terug naar beneden: er wacht nog een heerlijk thermisch badje met grandioos uitzicht. En ook hier hadden we weer geluk: het hele zwembad voor onszelf en twee gezellige Fransen alleen!



En omdat de gids iets had goed te maken (als gevolg van het kapotte busje), nam hij ons daarna nog mee naar een ander veld waar van alles uit de grond komt pruttelen en roken.





Wel moesten we hem plechtig beloven netjes achter hem aan te blijven lopen. De paadjes waren nogal smal en het is wel verstandig om nergens in te vallen...