De schurk!

"Oh ja, dat is hem. Absoluut zeker. Dat is 'm. Geen enkele twijfel. Dat is toch wat zeg... De schurk!", reageert Ad als we hem de foto op ons weblog laten zien. 

We kwamen Ad een dag of drie geleden tegen, toen we de dirtroad reden tussen Te Anau en Queenstown. Een bizar moment, want we kwamen Ad twee jaar geleden ook al tegen, op precies zo'n dirtroad, in Chili. 

Maar deze toevallige ontmoetingen op dirtroads is niet alles wat Ad en wij aan toevalligheden met elkaar gemeen hebben. En dat brengt ons terug bij de 'schurk' die Ad herkent op ons weblog... Herinner je je Rataplan nog???

Na onze hernieuwde ontmoeting hier in Nieuw Zeeland fietsen we een aantal dagen redelijk gelijk op en we brengen de avonden gezellig kletsend door. Natuurlijk halen we herinneringen op aan Patagonie.

En dan opeens vertelt Ad: "En dan al die straathonden daar! Maar daar zaten wel bijzondere exemplaren tussen. Toen ik in La Junta was, kwam er opeens een hond naast mijn fiets lopen. Nu liepen straathonden daar wel eens vaker een stukje met je mee, maar deze hield het wel een heel eind vol... Helemaal tot het volgende dorp: Villa Santa Lucia... Ik heb 'm een paar dagen te eten gegeven en als gezelschap gehad. Uiteindelijk heeft de eigenaar van het hostel in Villa Santa Lucia hem geadopteerd. Maar ik miste hem echt toen 'ie er niet meer bij was en ik ben wel benieuwd hoe het dat beest verder is vergaan!". 

Wij kijken elkaar aan en roepen in koor: "RATAPLAN!!!".

Echt waar... 

Paradise

Queenstown ligt mooi, maar het dorpje Glenorchie ligt nog mooier... Wat er zo mooi is aan Glenorchie? Herinner je je het laatste plaatje van het vorige bericht? Wel, daar onderaan die witte bergtoppen ligt het. Snap je? Dus springen we op onze fietsen en koersen we west. De weg erheen is ook al zo prachtig en we doen er eindeloos over, omdat we om de haverklap een foto maken... 

Als we bijna in Glenorchie zijn, zien we deze berg liggen. Precies midden in alle omringende bergketens. En niet al te hoog, zo te zien. Misschien...

En jawel. De familie van wie deze berg is (ja, privebezit!) vind het prima als er af en toe iemand naar boven klimt. Die familie woont in... Paradise!  

Het worden een pittige 1200 meter stijgen, maar het is geen heel lastige klim en het vergt vooral een stevige conditie en beenspieren en die hebben we inmiddels wel. En onze inspanning wordt wel heel erg beloond. Van alle kanten hebben we onbelemmerd uitzicht op de ons omringende bergen. De hemel is strakblauw en de zon brand op onze kopjes. En het waait niet eens! We zitten hier uren te genieten, dit is werkelijk fantastisch... 

Dirtroads

Het is echt fijn dat er asfalt bestaat, want het is snel, mooi glad en je kunt er heerlijk op afdalen. Maar wij zijn toch echt het gelukkigst als we over een mooie onverharde weg kunnen fietsen. Deze ripio, dirtroads of gravelwegen kennen immers nauwelijks verkeer en gaan vaak door ongerepte delen van de wereld. Dus hangen wij 's avonds uren boven de kaart, op zoek naar mooie routes, shortcuts, omwegen of wat dan ook, als het maar ripio is. De dirtroad van Te Anau naar Queenstown is helemaal geweldig. Korter dan de geasfalteerde route en bovendien doodlopend: de weg houdt op bij een meer. Met je fiets kun je daar verder met een oude stoomboot naar Queenstown, maar met de auto niet. Dat betekent onderweg dus ook nog eens nauwelijks verkeer! Hoera!  

En alsof het zo is uitgekiend, ligt er precies halverwege een DOC-camping. Deze campings van het Department of Conservation zijn meestal fantastisch gelegen en erg rustig, maar dit keer weten we een nog beter plekje! Dankzij onze gids/buschauffeur uit Milford Sound weten we namelijk dat er een hut is, zo'n tien kilometer voorbij deze camping. Helemaal voor onszelf alleen...

De hut blijkt ook nog eens gerenoveerd te zijn in januari van dit jaar... Dat betekent een houten vloer in plaats van een aarden vloer, een niet-lek dak en behoorlijk winddichte wanden. En er is drinkwater vlakbij.

Maar het belangrijkste is natuurlijk dat het uitzicht hetzelfde is gebleven als voorheen: onvergetelijk mooi! 

We zitten de hele avond in de zon voor ons hutje, het enige wat we horen is het geloei van de koeien in de vallei en het gekwetter van wat vogeltjes...

De volgende dag fietsen we verder door dit prachtige stukje wereld. We zien Gitti weer, ons Duitse vriendinnetje dat we al wekenlang geregeld tegenkomen. 

Ook leuk aan zo'n ripioweg is dat er niet altijd bruggetjes zijn. Dus trekken we onze sandalen aan en doorwaden we de riviertjes te voet.  

en aan het einde wacht ons opnieuw een verbluffend mooi uitzicht...

Milford Sound

We fietsen verder naar het noordwesten en komen al peddelende in Fiordland aan. De naam spreekt voor zich. Twee van de fjorden zijn via een weg bereikbaar. De eerste is Doubtful Sound, de tweede en meest bekende is Milford Sound. Om onze beentjes een dagje rust te gunnen en onze tijd nog wat efficienter te benutten, doen we gemakkelijk en boeken een bus naar Milford Sound. De 120 km leggen we dus lekker achteroverleunend uit. De buschauffeur is een doorgewinterde outdoorgids en vertelt honderduit. Onderweg stoppen we bovendien bij alle bezienswaardigheden. Erg handig dus, zo'n dagje. En als we ook nog eens geluk hebben met een blauwe wolkenhemel boven het fjord, zijn we helemaal blij! 

Overigens zijn we niet de enigen vandaag die het fjord bezoeken. Met alle kajaks, helicopters, vliegtuigen en gewone boten zijn wij volkomen de tel kwijtgeraakt!

Zeeleeuwen, dolfijnen en pinguins

Het zuidelijkste stuk van het Zuidereiland is een prachtig gebied vol baaien, strandjes, fantastische uitzichten en zeldzaam zeeleven. We fietsen zoveel mogelijk langs de kustlijn, wat natuurlijk betekent dat we ons suf klimmen en dat we veel dirtroads rijden. Niet heel efficient, maar wel heel, heel erg mooi!



Onderweg komen we door stukken regenwoud



en Ube wordt helemaal enthousiast van de 'swell' die binnenkomt! Het surfbloed begint te borrelen...



Een van onze eerste bestemmingen is 'Nugget Point'. Hier staat een uiterst nuttige vuurtoren mooi te wezen.







Onderaan de kliffen zien we tientallen zeehondjes zonnen. Erg grappig is dat ze hun eigen 'zwembadje' hebben gevonden met lekker warm water en zonder gevaarlijke haaien. Je ziet ze genieten terwijl ze rondspetteren en met elkaar aan het spelen zijn. Het lijkt wel een middagje in het zwembad van Sas van Gent...



Een paar honderd meter verderop zien we de zeldzaamste pinguins van de wereld: de 'yellow-eyed-pinguin'. Ze broeden aan deze kust en anders dan andere pinguins doen ze dat niet in grote groepen. De yellow-eyed houdt blijkbaar erg van privacy. Met zo'n 6, 7 broedparen per baai zitten ze op een redelijke afstand van elkaar. Het schijnt zelfs dat ze nieuwkomers wegwerken met de zittende broedparen omdat het ze anders te druk wordt... Tegen de avond komen ze aan land. Ze hebben dan de hele dag gevist en dan wordt het tijd om hun jongen te voeren. Het is erg grappig om ze te zien landen: ze kunnen namelijk een stuk beter zwemmen dan lopen. Desondanks bouwen ze hun nesten soms tot 2 km landinwaarts!



De volgende dag fietsen we verder in de richting van Curio Bay. Collega-fietser Onno heeft ons verteld hoe mooi deze baai is en wij geloven hem graag. Onderweg wandelen we nog een stukje aan de verlaten stranden



en tilt Ube een stukje zeewier op. Dat is hier van een iets ander formaat dan de 'klappertjes' in Dishoek!



Curio Bay blijkt inderdaad een magische plek... De camping bevindt zich op een klifje tussen twee baaien. In de ene baai zien we opnieuw onze pinguinvriendjes die ook hier hun jongen groot brengen.





In de andere baai, waarop we uitzicht hebben vanuit onze tent, zien we de vinnetjes van de meest zeldzame dolfijntjes (Hector-dolfijntjes) van de wereld door de baai heen dartelen. We hebben er een paar foto's van gemaakt, maar meer dan een vinnetje in de verte is er niet te zien, dus die hebben we hier maar niet neergezet. Waar we jullie wel een plezier mee kunnen doen, is met een eindeloze serie foto's van zeeleeuwen. Die zwemmen en spelen ook in de baai en aan het strand.





Sterker nog: ze wandelen dwars over de camping en doen dan siesta naast je tent! We hebben hier een erg leuk filmpje van, maar uploaden lukt niet in het internetcafe waar we nu zitten. We proberen het de volgende keer weer; even checken dus!

Het is echt fantastisch om in zo'n mooie omgeving te genieten van zoveel mooie dieren! Om de haverklap zien we een pinguin, een zeeleeuw of een stelletje dolfijnen voorbij komen. En dan besluiten we om een surfboardje te huren (Nicole inclusief les). Een geniale zet. Want al gauw zwemmen de Hector-dolfijntjes om en onder haar board heen... Zeeleeuwen komen ook even nieuwsgierig een kijkje nemen maar besluiten dan dat het bij de jongens (Ube en Marnix uit Zierikzee die hier ook kwam aangefietst en met wie we hier deze geweldige dagen doorbrengen) veel leuker is. De zeeleeuwen circelen anderhalf uur om de boards van Ube en Marnix heen, surfen achter hen aan en liggen in de weg als ze een golf willen pakken... Een ongelooflijke ervaring op een ongelooflijke plek!!!