Valentino

Na een paar dagen regenwoud zijn we weer teruggefietst naar Chaiten. Met hartjes vol verwachting: zouden we Rataplan weer zien? Het antwoord: JA! We waren het bord ´bebouwde kom´ nog niet voorbij gefietst of onze hond had ons al gesignaleerd. Rondstruinend bij de haven hoorde hij onze fietsjes voorbij komen en jawel hoor, binnen één minuut was hij er weer bij! Dat leverde bij ons nogal gemengde gevoelens op. We waren vlak daarvoor namelijk een volkomen overspannen eigenaar van ons oude hostel tegengekomen (de enige mensen hier met stress zijn altijd Westerlingen, in casu een Duitser!), die ons ontzet had toegesnauwd: ¨Whenever you come to the hostel, DON´T BRING THE DOG!!!¨. Nu zoeken wij graag hostels die gastvrij zijn, dus kwam hij sowieso niet meer in aanmerking, maar blijkbaar had Rataplan hem nogal wat hoofdpijn bezorgd. En wij wilden een nieuw hostel niet weer met een te trouwe hond opzadelen.

Onze zorg bleek ongegrond. Eenmaal een nieuw hostel binnengelopen, draaide Rataplan zich om en liep linea recta af op twee toeristen met een rugzak. Vanachter ons kamerraam zagen we dat hij op hen exact dezelfde truc losliet als hij een paar dagen eerder op ons had gedaan! Kwispelend en met die ´ik ben de liefste hond van de wereld en jij bent mijn nieuwe baas´-blik verleidde hij hen tot een aai, nog een aai, een maaltijd?

Ontsteld keken wij toe. Dit leek wel zo´n Latin Lover in de zomervakantie... En wij leken wel op twee onnozele pubers, die meteen voor zijn smekende ogen en warme charmes waren gevallen en in al zijn mooie praatjes waren getuind! Wij, Rataplan´s nieuwe baasjes? Mooi niet! Dus nu zitten we zonder enig schuldgevoel lekker te genieten van een paar vrije dagen in Chaiten. We wandelen hier een beetje langs de zee,



fotograferen bij het haventje een kleurig bootje,



eten superlekker in de pizzeria van de Argentijns-Italiaanse Cézar en zijn Chileense vrouw Cécilia, schrijven aan ons weblogje en gunnen de spiertjes wat rust.

Rataplan annex Valentino is inmiddels volledig geïntegreerd in het straathondenleven van het dorp en schuimt professioneel de voor hem belangrijkste plaatsen af: de supermarkt, het plein en de haven, waar de vissers hun visresten achterlaten. Wij maken ons over hem geen zorgen meer!!! En die gieren? Ja, wij weten ook niet wat die hier doen...