16 maart om tien uur ´s avonds scheepten we namelijk in op de boot naar Chaiten. Na onze ervaring met de relatieve luxe van de Navimagboot van Puerto Montt naar Puerto Natales en na een kort gesprek met een paar Franse fietsers (´Nee hoor, je kunt echt prima slapen op de boot. Er zijn genoeg lange banken voor iedereen!´) hadden wij ons -volledig onterecht- geen enkele zorg gemaakt over de faciliteiten aan boord. Voor de zekerheid hadden we nog wel eerst even een pizzaatje gegeten bij Base Camp
(de beste en gezelligste pizzabakker ter wereld zit in Chaiten!) en een flesje water meegenomen, maar met onbezorgd gemoed fietsten wij daarna de boot op. De boot die normaal had moeten varen, had vertraging opgelopen. In plaats daarvan kwam er een boot aangevaren die ietsjes kleiner was. Maar omdat er officieel wel veertig personen mee mochten, zaten er dus wel degelijk ook veertig personen op. Dat aantal is gebaseerd op het aantal ZITplaatsen. Slaapplaatsen? Daar zegt het Chileense zeevaardersreglement blijkbaar niets over. Amai, dit zou een lange, lange nacht worden...
Bovenop elkaar gepropt in te krappe bankjes
zaten we ons eerste uur uit. Nu was iedereen nog fris en fruitig en waren de grappen niet van de lucht. Ook de twee Duitse collega-fietsers Björn en Martina
deden gezellig mee. En toen Nicole grapte dat dit waarschijnlijk wel een heel lang verjaardagsfeestje zou worden, bleek ook Björn jarig! Om twaalf uur volgde daarom een internationaal gezongen ´Lang zullen ze leven´ voor ons twee. Maar daarmee was het feestje dan ook eigenlijk wel klaar...
Vermoeid wurmden alle reizigers zich heen en weer in de bankjes, op zoek naar iets als een beetje plek. Iemand die bij de deur zat van het ontzettend krappe en dampige
hokje had het koud en vond dat de deur dicht moest. Vervolgens hapte ook iedereen naar adem, op zoek naar iets als een beetje zuurstof.
Op zoek naar een alternatief mét zuurstof hebben we daarna -toen de matrozen even niet opletten- de voorraad zwemvesten maar geplunderd. Die vormen, als je ze op een rijtje legt, best een goed slaapmatje. Handig als je eigen slaapmatjes ergens onbereikbaar zijn weggestouwd door de bemanning. En onder een van de vrachtwagens aan dek lig je uiteindelijk ook best droog.
Wel een beetje koud, maar met de slaapzak van Martina over je heen is het best een paar uur vol te houden. Maar het leek niet echt op de romantische verjaardagsboottocht die wij voor ogen hadden, zoals ook te zien is aan de weinig charmante foto van Nicole. Houd wel even in het oog dat het hier half vijf is in de ochtend en dat er nog geen minuut geslapen is...
De volgende ochtend in Puerto Montt lag daar zowaar de Rotterdam
voor anker! ¨Ik wed dat die daar wel geslapen hebben¨, mopperden de overlevenden van onze boot. Even later voer ook de Navimag ons voorbij. ¨Oohh, de Navimag¨, mompelden wij, verlangend naar een bed, naar een ontbijt, naar een kop koffie, naar een glas water...
Samen met Björn en Martina hebben we daarna in Puerto Montt een hostel gezocht. De ontzettend lieve uitbaters daarvan (83 en 84 jaar oud en zo fit als hoentjes!) maakten meteen een perfect ontbijtje voor ons klaar. ¨Muy, muy malo¨, vonden ze het dat wij op de boot zo hadden afgezien. Zo, onze kansen leken zich te keren! We hebben ons gewenteld in hun gastvrijheid en daarna hebben we eerst de kadootjes uitgepakt: een klein flesje wijn, een zakje chips en een reep chocola. Hier alledrie van onschatbare waarde, zeker als ze zo liefdevol verpakt zijn!!!
Daarna eerst maar eens een paar uurtjes geslapen. Ook dat hielp. Iets minder brak volgde daarna het tweede verjaardagsmaal: een Big Mac Menu bij de McDonalds. En volgden alle berichtjes van thuis! Een hele stapel smsjes (sorry Adriaan, het is niet gelukt om ons ´s nachts wakker te smsen! We sliepen dus al helemaal niet en als we dus wel hadden geslapen, dan hadden we geen bereik gehad ;-)). En een heleboel mailtjes van thuis. En een lied van Kees, Esther, Liza en Ella dat we hier om privacyredenen niet mogen publiceren, maar dat ergens op Youtube staat. En een foto van het verjaardagsfeestje dat Kees en Joke in ons huis hebben gevierd.
Zo werd het langzaam maar zeker toch nog een echte verjaardag. Maar de volgende keer is Nicole toch liever gewoon gezellig thuis jarig!!!
1 opmerking:
Gefeliciteerd.
Wat een leuke site zeg. En jullie hebben alweer een heel end gefiets nadat we jullie zijn tegen gekomen. Wij zitten inmiddels in Ushuaia na veel omwegen en lange lange hikes. Super mooi allemaal hier, maar dat weten jullie natuurlijk. Ik had tranen bij het verhaal van ratteplan. Zo blij dat dat ons nog niet is overkomen, want anders zat ik nu met een hond in de eend. In steden heeft jrugen al moeite ze achter te laten.
Goede reis jullie beiden nog.
Veel liefs Jurgen en Inge
Een reactie posten